Ik heb corona

BAM. Aldoor als ik het uitspreek komt het weer binnen. Ik kan het gewoon niet geloven. Al een jaar ben ik bang. Bang om het te krijgen en door te geven aan familie en vrienden & nu is het realiteit. Ik ben positief getest op Corona en helaas ben ik er goed ziek van.

Twee weken geleden begon het allemaal. Mijn vriend was neusverkouden. Ik riep al een paar keer laat je testen. Hij wuifde het weg en wou er niks van weten. Totdat hij zich ziek begon te voelen. Hij kreeg druk op zijn borst en voelde zich niet lekker. Via zijn werk, hij werkt in de zorg, kon hij een test aanvragen. Op vrijdag werd hij getest, met een sneltest. Uitslag: negatief. We waren blij en opgelucht. Zie je wel zei hij gewoon een griepje. Toch voelde het niet goed. Hij werd ook steeds zieker en zieker en benauwd. Ook ik kreeg vage klachten. Zo had ik hele erge pijn in m’n benen. Die pijn die je wel eens hebt als je ziek gaat worden. Ook had onwijze hoofdpijn en druk achter mijn ogen. Allemaal klachten waarvan ik dacht, vervelend maar die horen niet bij corona, misschien heb ik gewoon stress.

Op maandag was Robbert nog steeds ziek en dat terwijl hij eigenlijk nooit ziek is. Weer drong ik hem aan om nogmaals een test te doen, maar dan de betrouwbaardere pcr test. Hij plande een afspraak in voor de volgende dag dinsdag om 9:10. We besloten apart van elkaar te leven, omdat we hoop hadden dat ik het nog niet had. Terwijl ik allang aan mijn lichaam voelde dat het niet goed zat, maar ik schoof het af op stress.

Dinsdag 12 januari, Robbert liet zich testen in de ochtend. Ik moest gewoon werken, vanuit huis gelukkig. Ik zette eten en drinken in de hal en Robbert bleef boven. Ik sliep op een matras in de woonkamer. Die avond rond 6 uur kreeg hij de uitslag. Hij was positief. Ik trok wit weg en de vlekken sprongen in mijn nek. Dit kan toch niet waar zijn! Hier ben ik zo lang bang voor geweest. Ik besloot de GGD te bellen om een afspraak te maken over 5 dagen. Ik wist dat je mocht laten testen als je in contact was geweest met iemand die positief getest is. Ik vertelde mijn verhaal aan de mevrouw van de GGD en zij gaf aan mij gelijk te willen testen op basis van de klachten die ik op dat al moment had. Ik besefte allemaal niet wat er gebeurde en opeens had ik een afspraak voor een test. Kwart voor 7 moest ik er zijn. Mijn accu was nog steeds kapot, dus ik moest weer in de auto van mijn vriend rijden. Eenmaal aangekomen bij de teststraat moest ik met ramen dicht in de rij gaan staan. Aan één van de medewerkers moest ik mijn rijbewijs laten zien, tegen het raam aan. Het voelde alsof ik in een slechte film was beland. Dit kon toch niet waar zijn. Ze plakte een stuk tape op mijn raam en schreef daar een reeks cijfers op. Ik mocht doorrijden tot de stop streep. Na een paar minuutjes wachten was ik aan de beurt. Motor uitzetten, deur open benen buiten boort, mondkapje af en hoofd naar achter. De test was niet heel fijn, maar het viel me alles mee. Ik kreeg alleen wel gelijk een bloedneus. Zelfs op het stokje zat bloed. Ik dacht alleen maar laat de test wel betrouwbaar zijn. Ik kreeg folders mee en binnen 48 uur zou ik de uitslag krijgen. Eenmaal thuis heb ik gekookt en ben ik op de bank geploft. Die avond in bed voelde ik een hele rare tinteling op m’n rug en een soort spierpijn opkomen. Ik was bang en voelde me eenzaam.

13 januari ook deze dag moest ik gewoon werken. Dus dat deed ik dan ook. Ik voelde me zo moe en warrig. Om de haverklap checkte ik de coronatest website. Nog steeds geen uitslag… Ik werd er ongeduldig van. Robbert lag nog steeds boven en voelde zich echt slecht. Hij was benauwd en hoestte. Het gevoel in mijn rug was nog erger geworden en ik trilde die dag heel erg.

14 januari ik voelde me ziek, maar ik dacht en hoopte dat het kwam door de stress van de hele situatie. Die ochtend maakte ik me dus klaar om om 8 uur te gaan werken. Ik was ingelogd en om 8 uur keek ik voor de 100 duizendste keer op coronatest.nl en toen zag ik het, de uitslag. Ook ik was positief. Heel gek, maar het voelde als een soort opluchting, omdat ik me zo beroerd voelde en aan mijn lichaam voelde dat het echt niet goed zat. Mijn gezicht was al 2 dagen grijs en ik had super erge wallen. Ik belde gelijk mijn werk om me ziek te melden. In de loop van de dag werd ik verkouden en benauwd. Ook merkte ik in de loop van de dag dat mijn reuk en smaak weg waren. Die avond kreeg ik verhoging.

Vrijdag was mijn verkoudheid nog meer verergerd, was ik benauwd kreeg ik ook nog hele erge hoofdpijn erbij en had ik koorts. Vanaf toen ging het bergafwaarts. Van het weekend kan ik weinig herinneren, alleen dat ik me echt niet goed voelde. Ik was erg warrig en héél benauwd. Zaterdag ben ik de hele dag in bed gebleven, want ik had die nacht niet geslapen. Zondagavond was het toppunt. Ik kon bijna niet rechtop zitten om te eten en om 7 uur ging ik slapen.

Helaas was het maandag nog niet beter. Ik ben weer de hele dag in bed gebleven, alleen voor het avondeten naar beneden gegaan. Gelukkig voelde Robbert zich beter en kon hij koken. Ook dinsdag geen verbetering en woensdag voelde mijn longen nog gekker en mijn arm afgekneld. Die avond ben ik naar de huisartsenpost gegaan, naar een speciale Coronapost. De arts had alles gecheckt en geluisterd en alles was gelukkig oké. Voor zover het oké kan zijn natuurlijk, haha. Ik vertoonde duidelijke Corona symptomen en had wel verhoging en slijm, maar niks om me druk over te maken. De arts gaf aan dat ik goed moet rusten, veel drinken en dat het gewoon lang duurt. De rest van de week was ik nog beroerd. Het enige wat ik deed was eten en daarna weer uitrusten. Eten ging super sloom, een uur per maaltijd. Dit omdat ik er simpelweg de kracht niet voor had en dat ik niks proef werkt ook niet mee.

Vrijdag 22 januari voelde ik me voor het eerst eindelijk wat beter. Ik begon wat dingetjes in huis te doen, maar zodra ik iets deed kreeg ik het benauwd en was ik zóó moe. Donderdag 28 januari heb ik voor het eerst een halve dag gewerkt. Deze week ga ik weer 32 uur proberen te werken. Gelukkig kan ik vanuit huis werken. Ik ben nog stééds niet beter… Ik ben nog verkouden en krijg het benauwd als ik me inspan of als ik veel praat. Ik heb nog steeds spierpijn in m’n rug bij m’n bh band en tussen m’n schouders, ook heb ik af en toe nog hoofdpijn. M’n reuk en smaak zijn nog weg en ik ben zo snel moe. Het duurt zo lang, echt bizar. Ik ben jong, dus had echt niet verwacht er zo ziek van te worden en dan ook nog zo lang klachten te houden.

Wat een lang artikel is het geworden en helaas niet zo positief. Ik wou gewoon eerlijk zijn over hoe het kan zijn om als jong persoon corona te hebben. Ik ben nog nooit in mijn leven zo benauwd en angstig geweest. In het begin bleef ik online opzoeken wat ik kon doen, welke klachten in kon krijgen maar ik maakte mezelf helemaal gek. Ik hoop echt dat ik snel weer helemaal de oude ben. Wonder boven wonder ben ik niks afgevallen. Ik heb aldoor goed gegeten en als ik wat at zorgde ik ervoor dat het veel calorieën bevatte.

Maandenlang heeft corona mijn leven beheerst en nu beheerst de corona mijn lichaam.

Bedankt voor het lezen. Vanaf nu kan het alleen maar beter gaan. Mocht je vragen hebben laat ze gerust achter.

xoxo Edith-Sofia

P.s. mochten er rare zinnen in staan alvast mijn excuses, maar ik heb echt de concentratie van een goudvis en ik kan soms niet op bepaalde woorden komen😫