Verloving in Parijs

Hi everyone!

Vandaag een bijzondere blogpost. Één waarvan ik kortgeleden niet had gedacht dat ik hem zou gaan schrijven, maar het is gebeurd. Een droom is uitgekomen. Ik ben ten huwelijk gevraagd door de liefde van mijn leven.

29 december vertrok ik samen met mijn vriend naar Parijs. Nietsvermoedend. Ik had voor mijn verjaardag van mijn vriend een tripje naar Parijs gekregen, super lief en romantisch. Parijs is natuurlijk de stad van de liefde. Ik was al helemaal in de wolken en deze paar dagen konden alleen maar super worden. De dag dat we aankwamen zagen we de Eiffeltoren al. Ik wou er graag heen, maar mijn vriend zei; nee laten we de champs elysee op lopen. Ietwat verbaasd liet ik mij meeslepen, maar had nog steeds niks door.

30 december de dag dat we naar de Eiffeltoren gingen. We huurde die dag fietsen zodat we minder veel hoefde te lopen. Die ochtend hebben we bij het Louvre gekeken en door de prachtige tuinen gelopen. Daar maakte Robbert stiekem onderstaande foto. Als ik omkeek!!!  Daarna zijn we wat gaan lunchen. Ik merkte aan Robbert dat hij anders deed. Ik vroeg hem nog vind je het niet lekker? Ben je ziek? Er was niks aan de hand zei hij… We zaten naast een Amerikaans stel waarmee we aan de praat raakte. Gekletst over vanalles en nog wat en waren de tijd helemaal vergeten! Het was inmiddels 3 uur en het was tijd om naar de Eifeltoren te gaan. We pakte de fietsen en we waren er zo. Toen we de fietsen parkeerde en de straat overstaken zei Robbert opeens oh hij is nu wel heel dichtbij. Ik dacht alleen maar wat bedoel je!? Niets vermoedend liepen we door. Het was super druk. Niet alleen met toeristen, maar de straatverkopers waren ook volop aanwezig. Niet aankijken zei Robbert nog. We vervolgden onze weg langs de grote glazen hekken om de Eiffeltoren. Zo kan ik niet eens een leuke foto maken riep ik nog. Nee we lopen iets door het parkje in dan maken we er een dat de hele eifeltoren er op staat, zei Robbert.

We liepen door, langs de ellenlange rij, van toeristen die allemaal in de eifeltoren wilde, en alle straatverkopers. Eenmaal in het parkje aangekomen hadden we een goede spot gevonden. Zullen we hier even gaan zitten zei Robbert. Prima en samen keken we naar de indrukwekkende eifeltoren, verscholen achter hekken en heel veel beveiliging. Zo waren we het niet gewend. De laatste keer dat we hier waren konden we er nog gewoon onder door lopen. Robbert hoorde twee Engelse dames met een kindje voorbij lopen en rende op hun af om te vragen of hun foto’s wilde maken van ons. Stiekem legde hij kort uit wat eigenlijk de bedoeling was. Nog steeds had ik niks door.

Daar stonden we armen om elkaar heen, op de perfecte spot om een foto te maken, voor de Eifeltoren. Robbert begon tijdens het maken van de foto’s wat te vroeten in zijn broekzak. Ik dacht nog, wat doe je nou! Ik keek opzij en daar zat hij op zijn knieeen met een doosje met een prachtige ring erin. Ik begon gelijk te huilen. Ohhhh liefje riep ik. Lieve Edith wil je met mij trouwen? Om ons heen hoorde ik meiden gillen, klappen en lachen. Wat was dit onwerkelijk. Ik kon het niet beseffen en ik kon ook niet reageren. Ik bleef maar lachen en huilen. Maar wil je? Zei Robbert. Jaaaaaaa ik wil. Ik had een andere ring om en wist niet hoe snel ik deze af moest doen. Robbert schoof de verlovingsring om mijn vinger. Mijn handen trilde als rietjes. Iedereen om ons heen begon te klappen. Congratulations werd er geroepen. Als een soort waas ging alles voorbij.

Wauw, wat is er allemaal gebeurd! Verbijsterd zaten we met zijn tweeen op een bankje. Kijkend naar de prachtige ring en de foto’s en filmpjes die er van ons gemaakt waren. We zijn gewoon verloofd! Ik kan het niet geloven. Ik bleef het zeggen. Robbert was opgelucht dat het goed was gegaan. Hij heeft een half jaar gedaan om dit moment voor te bereiden. Mijn vader om mijn hand gevraagd. Samen met mijn zusje stad en land afgezocht naar de perfecte ring. Alles had hij perfect uitgedacht en het klopte precies. We hebben daar wel twee uur gezeten, helemaal in de wolken.

Om 6 uur begon de lichtshow van de Eiffeltoren. Deze hebben we nog bekeken. Een magisch moment. Na al deze spanning hadden we wat trek gekregen en zijn we op de fiets gesprongen opzoek naar een leuk eettentje. We kwamen uit bij een Italiaan en hebben de avond heerlijk afgesloten met lekker eten en champagne. In de kamer ging het feest verder en trokken we nog een fles open en zijn we heerlijk in bad gaan zitten.

30 december 2018 een dag om never nooit meer te vergeten. Dit was echt een droom die uitkwam. Als klein meisje droomde ik van een verloving als deze. Midden in Parijs, onder de eifeltoren, met de perfecte ring en de liefde van mijn leven. We zijn overstroomd met felicitaties. Onze telefoon bleef maar afgaan.

We hebben daarna nog heerlijk genoten van Parijs en 2019 goed ingeluid. Dit weekend Parijs zal ik never nooit meer vergeten. Wat begon als een romantische verjaardagstrip eindigde in een verloving. 2018 eindigde super en ik kan niet wachten wat 2019 ons allemaal gaat brengen.

With love,

Edith